Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2009

Francisco Tárrega

Ήταν τττο '94 νομίζω. Σε σσσσυζήτηση με το Θοδωρή του έλεγα για το συναίσθημα της πενιάς και την αποστειρωμένη κλασσική μουσική. ΠΠΠΠΠοιός ξέρει άραγε; Τι είναι αλήθεια και τι όχι; Τι ορίζω ώς αλήθεια; Ως ππππαντογνώστης και παντοδύναμος βάζω την σπάθη τούτη στον ώμο μου και ορίζω την αλήθεια. Ακούω Tarrega και Sor πίνοντας μια Weihenstephaner και ξξξξέροντας πώς θα ζήσω μαζί με τα παιδιά και την σσσύντροφό μου, αλλά μόνος, μόνος μέσα στη κάψουλα της ζωής μου. Και ίσως περισσότερο μόνος απ' ότι ο Θοδωρής. Bruge.
Στα χρόνια που θάρθουν και στην δικιά μου προσωπική μοναδική και τόσο μόνη αλήθεια κάνω τούτη την σπονδή με ταπεινή σταρένια μπύρα.

Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2009

46

Α, ξέχασα να δηλώσω πως έγινα 46 και τα α...δια μου έγιναν 46 πόντους για να γράφουν όσους χρειάζεται.

Προτζεκτ Μανατζμεντ η Prozac plus

Μικρομεσαία στελεχίδια (όπως ...ίδια) του ευαγούς ιδρύματος στο οποίο εργάζομαι. Σεμινάριο διαχείρισης έργων. Σχέσεις διαπροσωπικές που διέπονται από προσωπικούς χαρακτήρες, αγαμισιά η το αντίθετο, οικονομικά και άλλα προβλήματα, προβλήματα παρουσιαστικού, ύψους, ηλικίας, φύλου, ποδοσφαιρικής προτίμησης και άλλα συναφή. Οι ίδιες μίζερες συζητήσεις. Και ακρονύμια. OTE, IΡΝ, WRT, OOO, AAA, HHH, WOW!!!. Και ο εισηγητής. Γνωρίζει τον Κόκκαλη από τα παιδικάτα του, τον μπράβο του ονόματι Δημήτρη, και κάθε στέλεχος επιχείρησης με το μικρό του όνομα από το '70 και δώθε. Εντυπωσιασμοί και διαγράμματα. Και θαυμασμός των μη κατεχόντων αυτήν την θαυμάσια γνώση προς αυτόν που την κατέχει. Τι ήθελα και έμπλεξα; Αφού το ξέρω το παραμύθι. Δεν πειράζει, γελάω αρκετά. Από μέσα μου σύντροφοι, μη δώσω και δικαιώματα. Α, ξέχασα, συνάδελφος παντογνώστης μαθηματικός είδε ιπτάμενο δίσκο στην παραλία της Κω, όπου, κοιτούσε κολαράκια μέσα από τις δίπλες της κοιλαρούμπας του. Και οι εξωγήινοι ζουν ανάμεσά μας. Και υπάρχουν πυρηνικά στα σύνορα Ομόνοιας-Πλατείας Βάθης. Και οι Illuminati κάνουν Διοικητικό Συμβούλιο στο βυθό της θάλασσας σε ειδική αίθουσα με παράθυρα στεγανά αλουμινίου Europa. Που είσαι ρε Λιακόπουλε να βρεις θέματα για ακόμη 3452 βιβλία. Ας ακούσω άσμα που με κάνει ασθμαίνων να χτυπιέμαι σαν 16άρης. Και συγκάτοικοι, αν και κλισέ ατάκα από τον Αλαξοπιστήσαντα γεροξεκούτη Σαββόπουλο, δηλώνω ευθαρσώς πως "ΣΑΣ ΓΑΜΩ ΤΑ ΛΥΚΕΙΑ" παιδάκια 16άρικα που ακούτε "ΧΕΡΙΑ ΨΗΛΑ" με κινητά, brands και γκομενάκια. Εγώ τα χέρια μου τα έχω πάντα μπροστά, ψηλά έχω μόνο δυό μέρη του σώματός μου από τα οποία ένα είναι το μέτωπό μου. Και παιδάκια, όσο και να ζήσατε σε δύσκολους χωρίς όραμα καιρούς, η προσωπική ευθύνη για την κατρακύλα μιας γενιάς υπάρχει.



Say say my playmate
wont you lay hands on me
mirror my malady
transfer my tragedy

Got a curse I cannot lift
shines when the sunset shifts
when the moon is round and full
gotta bust that box gotta gut that fish

My mind's aflame

We could jet in a stolen car
but I bet we wouldn't get too far
before the transformation takes
and bloodlust tanks and
crave gets slaked

My mind has changed
my body's frame but god I like it
my hearts aflame
my body's strained but god I like it

My mind has changed
my body's frame but god I like it
my hearts aflame
my body's strained but god I like it

Charge me your day rate
ill turn you out in kind
when the moon is round and full
gonna teach you tricks that'll blow your
mongrel mind
baby doll I recognize
you're a hideous thing inside
if ever there were a lucky kind it's
you you you you

I know its strange another way to get to know you
you'll never know unless we go so let me show you
I know its strange another way to get to know you
we've got till noon here comes the moon
so let it show you
show you now

Dream me oh dreamer
down to the floor
open my hands and let them
weave onto yours

Feel me, completer
down to my core
open my heart and let it
bleed onto yours

Feeding on fever
down all fours
show you what all that
howl is for

Hey hey my playmate
let me lay waste to thee
burned down their hanging trees
it's hot here hot here hot here hot here

Got a curse we cannot lift
shines when the sunset shifts
there's a cure comes with a kiss
the bite that binds the gift that gives

now that we got gone for good
writhing under your riding hood
tell your gra'ma and your mama too
it's true
we're howling forever

Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2009

Στην υγειά μου μάγκες

 

 

You'll be given love
You'll be taken care of
You'll be given love
You have to trust it
Maybe not from the sources
You have poured yours
Maybe not from the directions
You are staring at
Twist your head around
It's all around you
All is full of love
All around you
You just ain't receiving (All is full of love)
Your phone is off the hook (All is full of love)
Your doors are all shut (All is full of love)
And be the little angel (All is full of love)
All is full of love (All is full of love)
All is full of love (All is full of love)
All (All is full of love)
All is full of love (All is full of love)
All (All is full of love)

 

Man is the baby


Yearning for more than a blue day
I enter your new life for me
Burning for the true day
I welcome your new life for me
Forgive me, Let live me
Set my spirit free
Losing, it comes in a cold wave
Of guilt and shame all over me
Child has arrived in the darkness
The hollow triumph of a tree
Forgive me, Let live me
Kiss my falling knee
Forgive me, Let live me
Bless my destiny
Forgive me, Let live me
Set my spirit free
Weakness sown, Overgrown
Man is the baby

Τετάρτη 26 Αυγούστου 2009

Αύγουστος (πεθαμένο το λικέρ)


Πέρασε και το καλοκαίρι.
Ήθελα και βάρκα τρομάρα μου.
Με δύο κόρες, από τις οποίες η μεγάλη, πανέξυπνη, δεν πατρονάρεται με τίποτα, μόνο ο εθισμός στο αλκοόλ μπορεί να δώσει μια ψευδαίσθηση ηρεμίας. Γύρισα σε μια μισοάδεια Αθήνα.
Μα έχουν τρελαθεί όλοι στην πόλη αυτή; Πρώτη μέρα στην Αθήνα και μια βόλτα χαλάρωσης με την μηχανή έγινε αγώνας δρόμου με κορναρίσματα σφήνες και βρισίδια. Και ακόμη δεν γύρισαν όλοι. Τι σκατά ζωή είναι αυτή δεν καταλαβαίνω.
Πήγα Σύβοτα-Γιάννενα σε 1 ώρα και θέλω 1 ώρα και 15 λεπτά κάθε μέρα για την "δουλεία" μου. Κάτι κάνω λάθος. Πεθαίνουμε όλοι καθε μέρα λίγο λίγο και δεν το καταλαβαίνουμε. Νισάφι πια. Που μεγαλώνω τα παιδιά μου; Σε δύο μέρες, στον θαλασσινό αέρα, έφτιαξε το χρώμα της Άννας σε ροδαλό. Έσφυζε από υγεία, ενέργεια και καλή διάθεση. Σε δυό μέρες, στο μπουρδέλο που ζούμε, κατήφεια, χλωμάδα και γκρίνια. Κάτι κάνω λάθος.
Και οι φωτιές. Μάλιστα. Σπίτια μέσα στα πεύκα, κτηματολόγιο που δεν υπάρχει, μίζες που πρέπει να συνεχίσουν να δίδονται, συνοικίες ολόκληρες αυθαίρετες, παρουσιαστές ειδήσεων, εύποροι κλέφτες και πολιτικοί σχολιάζουν με περισσή υποκρισία ενώ ζούνε μέσα στο δάσος στις περιοχές που κρίνουν ως αυθαίρετες.
Αει στο διάβολο κανάγιες (για να θυμηθώ το λεξιλόγιο του καθηγητή Μυστήριου στον Μπλέκ).
Το μόνο που μένει είναι ο Αύγουστος το βράδι.
Να είχα χίλιες σιωπές να ακούς.

Τετάρτη 15 Ιουλίου 2009

Άνευ τίτλου τιμής





Everywhere is freaks and hairies
Dykes and fairies, tell me where is sanity
Tax the rich, feed the poor
Till there are no rich no more

Id love to change the world
But I dont know what to do
So Ill leave it up to you

Population keeps on breeding
Nation bleeding, still more feeding economy
Life is funny, skies are sunny
Bees make honey, who needs money, monopoly

Id love to change the world
But I dont know what to do
So Ill leave it up to you

World pollution, theres no solution
Institution, electrocution
Just black and white, rich or poor
Them and us, stop the war

Id love to change the world
But I dont know what to do
So Ill leave it up to you

Τετάρτη 27 Μαΐου 2009

Early40ties η Mid40ties?

Έγινα 45 σύντροφοι και συνοδοιπόροι. "Πέρασε (πολύ πάνω από) η μισή ζωή δίχως να καταλάβω". Αηδιασμένος από αυτάρεσκους πολιτικούς, δημοσιογράφους, 3 και 1/4 μικρούς μήτσους καθώς και το ώριμο και φιλοθεάμων κοινό που αρέσκεται στην τέχνη του μαζοχισμού ψηφίζων με κριτήρια πολιτικά όπως ποιός την έχει μεγαλύτερη, αποφάσισα να ακούσω αυτήν την βαρειά φωνή. Jonnhy Cash στο Hurt των Nine Inch Nail's. 



Τετάρτη 13 Μαΐου 2009

Είναι ο κόσμος μπουκιά και φαρμάκι

Μαύρο Johnny Walker σε νεροπότηρο, και ο Λευτέρης Παπαδόπουλος να λέει πως "σήμερα έκανα φίλο έναν άντρα".
Νάσαι καλά ρε Σωκράτη.

Τρίτη 12 Μαΐου 2009

Έχω πάντα μπροστά μου έναν καθρέφτη

Πίσω από το τζάμι εγώ ολομόναχος κοιτώ.
Γεννήθηκα στη οδό Σαρρή στου Ψυρρή. Πήρα το όνομά μου στους Αγ. Αναργύρους στον ομώνυμο δρόμο.
Στα 25 μου έλαχε να επισκευάζω τρίκυκλα sachs στην οδό Τάκη στην ίδια συνοικία, μαζί με μαστόρια, μαστοράκια μηχανουργείων και εργατικά σάντουιτς. Καθαροί άντρες, μπύρες και άφθονη χοληστερόλη με την μορφή μπιφτεκιών από τον Νικήτα. Καθαρές κουβέντες, γυναίκες, σχέσεις και αντροπαρέες. Ένιωθα τόσο καθαρός παρ'όλη την μουτζούρα και το λάδι που είχε ποτίσει την φόρμα. Ο Λύτινας είχε κάβα στην Σαρρή. Κοριτσόπουλα περνούσαν και το μάτι έπαιζε στην λερωμένη φόρμα. Μετά έγινα λόγιος, πέρασα στο Πανεπιστήμιο και ήμουν μέλος της ευγενούς Ακαδημαικής κοινότητας.
Αρχίδια μύδια, αρχίδια μάντολες κλπ. (με τα αρχίδια πολλά πηγαίνουν).
Θυμάμαι το '92 ένα καλοκαίρι ένα κορίτσι πέρασε από το συνεργείο πουλώντας βιβλία νομίζω. Δεν είχα ξαναδεί καθαρότερο βλέμμα σε γυναίκα. Ακούμπησε με το χέρι της την βρώμική φόρμα μου και κοιτώντας στα εσώψυχά μου μου είπε καλημέρα και έφυγε. Βλέποντας το σώμα της να απομακρύνεται παρατήρησα μια σταγόνα στον μηρό της. Μια σταγόνα από την γυναικεία της φύση. Την κοιτούσα να απομακρύνεται απίστευτα θλιμμένος. Θλιμμένος για την ομορφιά που σπαταλιέται σε ζεστούς ασφάλτινους δρόμους.

Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2009

Βαβέλ Νο3

Τελικά που αρχίζει ο κατήφορος; Πότε είναι το σημείο που λες. "Τι έκανα λάθος και ξεκίνησε αυτή η αλυσιδωτή αντίδραση η οποία δεν έχει επιστροφή;".
Υπάρχουν μυριάδες εκφράσεις σε δεκάδες γλώσσες. "Όταν ραγίσει το γυαλί".
Γιατί ρε γαμώτο το γυαλί ραγίζει; Γιατί η ψυχή σημαδεύεται και η μισή ζωή σου, η παρηγοριά σου και το βάλσαμό σου γίνεται καθημερινή πίκρα;
Καλοκαίρι στην Πράγα. Πήγα χειμώνα αλλά ξέρω αυτόν το αέρα. Τον ανέπνεα στα φοιτητικά μου σπίτια, στις πόλεις που έζησα, στις γυναίκες που γνώρισα, στον ηλιο που εμπαινε στο δωμάτιο τα καλοκαίρια το μεσημέρι, στο παλιό ξύλινο πάτωμα που κοιμόμασταν, που κάναμε έρωτα, που διαβάζαμε ο ένας στον άλλον βιβλία του Τατσόπουλου. Και δεν ήθελα τίποτα άλλο. Είχα τα πάντα. Και νιώθω σαν να έχασα τα πάντα. Καλοκαίρι στην Πράγα.

Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2009

Βαβέλ

Η Δικιά μου αγάπη διόλου δεν φοβάται τ'ανοιχτό τ'αγέρι την δεντροσκιά.
Εγωισμοί δίχως νόημα. Ωσάν ο χρόνος, αυτό τ'άγριο σκυλί που όλους θα μας νικήσει, είναι ατελείωτος. Δεν έχω χρόνο για επαναλήψεις. Είναι καμμιά γυναίκα εκεί έξω που μπορεί να με φροντίσει; Που μπορεί να μη μου ζητήσει τίποτα αλλά να πάρει ότι έχω να δώσω; Που μπορεί να με πάρει από το χέρι και να μη μου ζητήσει να αποφασίσω για τίποτα; Που μπορεί να μου χαιδέψει την πλάτη για να κοιμηθώ; Βαρέθηκα πια τα ρολάκια και νιώθω τόσο πολύ κουρασμένος.

Πέμπτη 29 Ιανουαρίου 2009

Τζάμπα σωστός με το στανιό

Χωρίς λόγια. Ο Σωκράτης τα λέει καλύτερα 




Οργή και Θλίψη

Ω ναι. Μέντορες και φιλόσοφοι, καθίκια δημοσιογράφοι, πουλημένα τομάρια.
Αναλύσεις της βίας που "ΔΕΝ" έχει σχέση με την καθαρή "πολιτικά ορθή" αγωνία των νέων.
Πρέπει να διαδηλώνουν με αναμένα κεράκια καθήμενοι σε χώρο που δεν εμποδίζουν παρά μόνο τη πρόσβαση των γλάρων στην χωματερή τών Α. Λιοσίων.
Η επανάσταση εμπεριέχει βία. Η αγωνία είναι βία. Ο γείτονας που απορώ πως τα φέρνει ακόμη βόλτα απορώ πως δεν σπάει ακόμη βιτρίνες. Δεν είναι βία το γάλα των 1.70, δεν είναι βία η αναξιοκρατία που καταδικάζει την ζωή σου να βαίνει σε άλλο κανάλι από του βύσματος; Δεν είναι βία η καταδίκη του παιδιού σου σε ελλειπή μόρφωση, σε έλλειψη μουσικής παιδείας, σε περίθαλψη του ΙΚΑ; Τι είναι βία; Η "Ζωή μισή, δεν θέλω πιά να ζω" που λέει και το άσμα δεν είναι βία; Αει στο διάβολο πιά κανάγιες, νάστε καλά παιδιά και να τα σπάτε για όλους μας. Για την χαμένη μου νεότητα και για την οργή που δεν εξέφρασα όσο έπρεπε.