Τέλη Απρίλη

Ω ναι.
Και Πάσχα εγένετο. Ακούω το soundtrack από την "In Bruge".
Η μεγάλη μου κόρη είναι 4 και η μικρή 3 μηνών. Ο Μάλαμας το έθεσε πολύ ορθά και λακωνικά.

"Του χρόνου τα σκυλιά"
στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου
μουσική: Σωκράτης Μάλαμας

Με όσα βρήκα φυλαχτά
Πάνω σου περασμένα
Με τόσες κρύες θάλασσες
Τα μάτια σου πλεγμένα

Θέλω να πάρω επάνω μου
Όλη τους την ευθύνη
Για όσα χρόνια είδανε
Να φεύγουνε σα σμήνη

Θυμάσαι όλες τις βραδιές
Που μοιάζαν μεσημέρια
Και ιστορίες που έζησες
Και σου 'μειναν στα χέρια
Για κάτι δράκους που παλιά
Τρώγαν φιλιά να ζήσουν
Και για του χρόνου τα σκυλιά
Που όλους θα μας νικήσουν

Κι εγώ που θέλω απ'τη ζωή
Τα πάντα κι άλλο τόσο
Δεν έχω κάτι ακριβό
Τώρα πια να σου δώσω

Μόνο αυτό που κυνηγά
Το άρρωστο μυαλό μου
Έτσι κι αλλιώς δεν ήτανε
Και δε θα'ναι δικό μου

Θυμάσαι όλες τις βραδιές
Που μοιάζαν μεσημέρια
Και ιστορίες που έζησες
Και σου 'μειναν στα χέρια
Για κάτι δράκους που παλιά
Τρώγαν φιλιά να ζήσουν
Και για του χρόνου τα σκυλιά
Που όλους θα μας νικήσουν

Το μόνο μη επιδεκτικό σε αποτίμηση. Ο χρόνος. Ο "πούστικος" κατά γλώσσα Ανευλαβή χρόνος.
Και υπομένεις λέγοντας "Αύριο θα το κάνω". Όνειρα και προσδοκίες που βρίσκονται σε αναμονή με μουσική ασανσέρ. Θα πάρω την BMW του χρόνου. Το Jimmy σε 3 χρόνια και θα σας γυρίσω όλη την Ελλάδα. Με την 650 BMW θα πάρω το μισό της ζωής μου και θα πάμε στα νησιά που δεν γυρίσαμε ακόμη. Θα διαβάζουμε ηλίθια βιπεράκια ή και μικρά ολιγοσέλιδα αριστουργήματα. Θα λιαζόμαστε στον ήλιο η θα ψηνόμαστε στην σκηνή. Και δεν θα μας νοιάζει. Αλλά τώρα είμαι 45. Και ο κολιός πάντα έρχεται τον Αύγουστο. Μιά υπέροχη και τόσο σύντομη ζωή γιατί να μην είναι μια βόλτα; Για μερικούς είναι. Ας είναι. Έχω και κάτι πονάκια τον τελευταίο καιρο στην μέση όταν αλλάζει ο καιρός. Είναι από την καρέκλα στο γραφείο και την μηχανή. Τι είπες, είναι και η ηλικία; Μπα εγώ είμαι γυμνασμένος, μικροδείχνω κιόλας.

Παραθέτω ευχάριστη νότα.
Πίνδος, πιθανά περιοχή Φραγκίστας αν θυμάμαι καλά.
Μοντέλο Mercedes, δερμάτινα καθίσματα από λεωφορείο κτελ. Ενίοτε κόβει και ξύλα με το εξάρτημα "Πριονοκορδέλα", το οποίο είναι προσφορά και συμπεριλαμβάνεται στην τιμή.

Η Πίνδος

Και για να είμαι συνεπής με τις υποχρεώσεις μου, παραθέτω τα λέπη της Πίνδου χιονισμένα γύρω στα τέλη Μάη. Δρόμος Μεσοχώρα-Στουρναρέικα.
Όταν κουράζομαι από τους ανθρώπους και την ατελείωτη φλυαρία τους, η ειλικρινής και λακωνική φύση με κάνει και έρχομαι στα ίσια μου.

ΝΟΒΑ ΜΑΣΕΝΤΟΝΙΑ ΚΑΙ ΣΕΝΤΟΝΙΑ ΕΧΩ

Θυμάμαι τον εαυτό μου πιτσιρικά να διαβάζει το τότε καινοτόμο "Ποντίκι". Τακτικά άρθρα του ανέφεραν το "Σκοπιανό" λόμπι στην Αμέρικα, και τους περίφημους χάρτες που έφθαναν ώς την Θεσσαλονίκη. Αλλά τότε κανείς δεν τα έπαιρνε σοβαρά. Η Γιουγκοσλαβία ήταν ενωμένη και στα μεγάλα τριχωτά μας όλα. Τι μας ένοιαζε πως αυτοαποκαλούνται ένα τσούρμο σλάβοι;
Αλλά όπως λέει και ο Σαββόπουλος, αλλάζουν οι καιροί, έρχονται βροχές και η φωλιά πάπαλα. Οι άνθρωποι εκεί μαθαίνουν από το 1945 πως είναι απόγονοι των Μακεδόνων για να έχουν μια κατασκευασμένη εθνική ταυτότητα και δεν μας ένοιαζε. Άντε τώρα να πείσεις ανθρώπους κάτω των 80 πως δεν είναι Μακεδόνες. Η Διορατικότητα των Ελλήνων Πολιτικών τείνει στον βαθμό που πήρε ο Νικολάκης στα αρχαία. 0. Αλλά έχουμε τους πολιτικούς που μας αξίζουν, την πόλη που μας αξίζει, την κοινωνία που μας αξίζει.

Χάιντε θύμα, χάιντε ψώνιο
χάιντε Σύμβολον αιώνιο!
Αν ξυπνήσεις, μονομιάς
θα 'ρτη ανάποδα ο ντουνιάς.

Kοίτα! Οι άλλοι έχουν κινήσει
κι' έχ' η πλάση κοκκινήσει
κι' άλλος ήλιος έχει βγη
σ' άλλη θάλασσ', άλλη γης

Το βλέμμα

Τέλη 70. Περίμενα να ακούσω Γιάννη Πετρίδη γύρω στην 13.30 νομίζω.
Ξεκινά το hey you. Μένω άφωνος. Με αποσβολωμένο ύφος κοιτούσα το ραδιόφωνο. Δεν ήξερα καν τι άκουγα. Ο Πετρίδης είχε παραλείψει το σήμα της εκπομπής και παρουσίαζε σε Πανευρωπαική η Παγκόσμια πρώτη, δεν θυμάμαι καλά, το The Wall. Πήγα στο φροντιστήριο Αγγλικών το απόγευμα και τι παράξενο. Ολη η παρέα κοιταζόμασταν σαν να γνωρίζαμε εμείς μόνο το μυστικό για τους κήπους της Βαβυλώνας. Δεν μιλούσαμε. Αλλά όλοι ξέραμε. Είχαμε όλοι ακούσει.
Για την χαραγή στο μυαλό μου από την παρέα του Roger.

Hey you, out there in the cold
Getting lonely, getting old
Can you feel me?
Hey you, standing in the aisles
With itchy feet and fading smiles
Can you feel me?
Hey you, dont help them to bury the light
Dont give in without a fight.

Hey you, out there on your own
Sitting naked by the phone
Would you touch me?
Hey you, with you ear against the wall
Waiting for someone to call out
Would you touch me?
Hey you, would you help me to carry the stone?
Open your heart, Im coming home.

But it was only fantasy.
The wall was too high,
As you can see.
No matter how he tried,
He could not break free.
And the worms ate into his brain.

Hey you, standing in the road
Always doing what youre told,
Can you help me?
Hey you, out there beyond the wall,
Breaking bottles in the hall,
Can you help me?
Hey you, dont tell me theres no hope at all
Together we stand, divided we fall.