Ποιός Louis de Funès, εδώ μιλάμε για τον Θανάση.
Από την "Ο Θανάσης στην χώρα της σφαλιάρας"
Η κρουαζιέρα στα νησια της εξορίας (Ανάφη, Αη Στράτη, Ικαρία) του εξαδέρφου μου άρεσε.
Ο Θανασάρας κατά Χαρούλη, ήταν καθηγητής μου κάποτε. Έκανε μηχανολογικό σχέδιο. 25άρης μηχανικός με το χακί Jaket-άμπέχωνο της εποχής μειλίχιος και ντροπαλός. Τον συνάντησα μετά από πολλά χρόνια σε εξώφυλλο δίσκου του Βασ. Παπακωνσταντίνου ως γραφων τους στίχους του ¨Μαύρου Γάτου". Αμέσως διαισθάνθηκα πως ήταν ο Θανάσης.
Το σκουλαρίκι (για όσους θυμούνται την πλατεία Εξαρχείων το '80, '90)
Ένα πουλί απόδημο, καθόταν στην πλατεία
χάζευε τους περαστικούς, και έπινε μπύρα κρύα.
Η πρώτη φέρνει δεύτερη, κι η δεύτερη ζαλάδες
κάτω από τα καθίσματα, κινούνται συμπληγάδες.
Και ενώ στο Vox παιζότανε, έργο του Παζολίνι
χάλασε απότομα ο καιρός, και ξέσπασε μπουρίνι.
Δεν ήταν στάλες τις βροχής, για να κρατάς ομπρέλα
ήταν μπάτσοι διαλεχτοί, που κάναν πασαρέλα.
Κανένας δεν τους κοίταξε, τους γύρισαν την πλάτη
και μείνανε τα μανεκέν, στην πίκρα και στο άχτι.
Και έτσι όπως ήταν του χεριού, την πέσαν στο πουλάκι
γιατί είχε στη φτερούγα του, φτηνό σκουλαρικάκι.
Με γεια το μοντελάκι σου, που έφτιαξε ο Τσεκλένης
κυρ αστυνόμε το φτωχό,τι έφταιξα και δέρνεις.
Φταίει το σκουλαρίκι σου, γιατί ανταύγειες βγάζει
και ενώ 'μαι αυτοκράτορας, γελάει και με χλευάζει.
