Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011

Άσε με Κώστα (μετά κίνησης απομάκρυνσης συνοδευόμενο)

Στα δύσκολα φεύγει. Θέλει μόνη της. Όχι δεν είναι εγωιστικό, απλώς έτσι είναι αυτή.
"Γιατί σε εμένα" φώναζε. Οι υπόλοιποι μπορεί να τα αξίζουν αλλά όχι αυτή.
Τα καθημερινά μικρά η μεγάλα δεν έπρεπε να είναι στον δρόμο της.
Αυτή άξιζε περισσότερα, περισσότερη αγάπη, καλύτερη ζωή, τα πάντα έπρεπε να είναι καλύτερα επειδή έτσι.
Και εμείς είμαστε τα εμπόδια στην εκπλήρωση του ανεκπλήρωτου.
Πως το λέει ο Μπαμπινιώτης; Αχαριστία στο δώρο της ζωής το λέω εγώ.
Ας είναι. Φεύ. Το χέρι μου προσπαθεί να πάρει την θλίψη της και το διώχνει σαν να είναι το κεντρί στο σώμα της.
Μπορεί τελικά τα πάντα να είναι απλά και να εξηγούνται με μια παράμετρο.
Έλλειψη αγάπης, έλλειψη στοργής, έλλειψη συγχώρεσης.
Λάθος άνθρωποι σε λάθος σχέσεις. Και ο χρόνος περνά, μικρός, λίγος, ανούσιος.
Κατά την συνήθειά μου τον τελευταίο καιρό σηκώνω ποτήρι με αρωματικό Limoncello και κάνω σπονδή στην αγάπη, στην έλλειψη εγωισμού, στην ζωή, στους νέους και αμόλυντους.