Πίσω από το τζάμι εγώ ολομόναχος κοιτώ.
Γεννήθηκα στη οδό Σαρρή στου Ψυρρή. Πήρα το όνομά μου στους Αγ. Αναργύρους στον ομώνυμο δρόμο.
Στα 25 μου έλαχε να επισκευάζω τρίκυκλα sachs στην οδό Τάκη στην ίδια συνοικία, μαζί με μαστόρια, μαστοράκια μηχανουργείων και εργατικά σάντουιτς. Καθαροί άντρες, μπύρες και άφθονη χοληστερόλη με την μορφή μπιφτεκιών από τον Νικήτα. Καθαρές κουβέντες, γυναίκες, σχέσεις και αντροπαρέες. Ένιωθα τόσο καθαρός παρ'όλη την μουτζούρα και το λάδι που είχε ποτίσει την φόρμα. Ο Λύτινας είχε κάβα στην Σαρρή. Κοριτσόπουλα περνούσαν και το μάτι έπαιζε στην λερωμένη φόρμα. Μετά έγινα λόγιος, πέρασα στο Πανεπιστήμιο και ήμουν μέλος της ευγενούς Ακαδημαικής κοινότητας.
Αρχίδια μύδια, αρχίδια μάντολες κλπ. (με τα αρχίδια πολλά πηγαίνουν).
Θυμάμαι το '92 ένα καλοκαίρι ένα κορίτσι πέρασε από το συνεργείο πουλώντας βιβλία νομίζω. Δεν είχα ξαναδεί καθαρότερο βλέμμα σε γυναίκα. Ακούμπησε με το χέρι της την βρώμική φόρμα μου και κοιτώντας στα εσώψυχά μου μου είπε καλημέρα και έφυγε. Βλέποντας το σώμα της να απομακρύνεται παρατήρησα μια σταγόνα στον μηρό της. Μια σταγόνα από την γυναικεία της φύση. Την κοιτούσα να απομακρύνεται απίστευτα θλιμμένος. Θλιμμένος για την ομορφιά που σπαταλιέται σε ζεστούς ασφάλτινους δρόμους.
