Η ζωή είναι μια βόλτα

Ο Θοδωρής, ένας φίλος, ζει πολλές ζωές. Εμπειρίες και εικόνες, τρόποι ζωής και αποστάγματα, αγάπες και μουσικές, όλα έρχονται και τα παίρνει έτοιμα μασημένα από χιλιάδες ανθρώπους που γνώρισε και γνωρίζει. Τον θυμάμαι 18άρη να προσπαθεί να αποβάλλει τα χαρακτηριστικά, σαν στάμπες επάνω του, από έναν ιδιόρυθμο, αυστηρό πατέρα και μια οικογένεια που δεν ηταν και τόσο πως να το πω, mainstream. Και ο σκοπός ήταν σαφής. Να γνωρίσει, να κυλιστεί, να μάθει, να αγαπήσει, να γευτεί, να ζήσει. Εγώ, όχι. Ο θοδωρής. Είναι βράδι πια. Δεκαπέντε (15), στην καλύτερη, ενεργά καλοκαίρια. Είναι βράδι πια. 'Ομως ποτέ δεν είναι αρκετά σκοτεινά για να μην έχεις ακόμη μια ευκαιρία στη λύπη. Caveman. Γιατί αν και ακραίο μέχρι γελοιότητας σε σημεία, ίσως για να γίνει εύκολα κατανοητό, τελικά ίσως δεν είμαστε δομημένοι για να κατανοούμε το άλλο φύλλο.