Βαβέλ Νο3

Τελικά που αρχίζει ο κατήφορος; Πότε είναι το σημείο που λες. "Τι έκανα λάθος και ξεκίνησε αυτή η αλυσιδωτή αντίδραση η οποία δεν έχει επιστροφή;".
Υπάρχουν μυριάδες εκφράσεις σε δεκάδες γλώσσες. "Όταν ραγίσει το γυαλί".
Γιατί ρε γαμώτο το γυαλί ραγίζει; Γιατί η ψυχή σημαδεύεται και η μισή ζωή σου, η παρηγοριά σου και το βάλσαμό σου γίνεται καθημερινή πίκρα;
Καλοκαίρι στην Πράγα. Πήγα χειμώνα αλλά ξέρω αυτόν το αέρα. Τον ανέπνεα στα φοιτητικά μου σπίτια, στις πόλεις που έζησα, στις γυναίκες που γνώρισα, στον ηλιο που εμπαινε στο δωμάτιο τα καλοκαίρια το μεσημέρι, στο παλιό ξύλινο πάτωμα που κοιμόμασταν, που κάναμε έρωτα, που διαβάζαμε ο ένας στον άλλον βιβλία του Τατσόπουλου. Και δεν ήθελα τίποτα άλλο. Είχα τα πάντα. Και νιώθω σαν να έχασα τα πάντα. Καλοκαίρι στην Πράγα.

Βαβέλ

Η Δικιά μου αγάπη διόλου δεν φοβάται τ'ανοιχτό τ'αγέρι την δεντροσκιά.
Εγωισμοί δίχως νόημα. Ωσάν ο χρόνος, αυτό τ'άγριο σκυλί που όλους θα μας νικήσει, είναι ατελείωτος. Δεν έχω χρόνο για επαναλήψεις. Είναι καμμιά γυναίκα εκεί έξω που μπορεί να με φροντίσει; Που μπορεί να μη μου ζητήσει τίποτα αλλά να πάρει ότι έχω να δώσω; Που μπορεί να με πάρει από το χέρι και να μη μου ζητήσει να αποφασίσω για τίποτα; Που μπορεί να μου χαιδέψει την πλάτη για να κοιμηθώ; Βαρέθηκα πια τα ρολάκια και νιώθω τόσο πολύ κουρασμένος.