Το λιμάνι του Άμστερνταμ

Πίνω μια ακόμη δεκάρα La Trapp. Καββαδίας, θάλασσα, γυναίκες, σχέσεις καθαρές, ντόμπροι άνθρωποι. Ο Jack τραγουδά για το λιμάνι. Θυμάμαι το Amstel-canal, και την μεσογειακή ατμόσφαιρα σε μια πολυ-πολιτισμική πόλη. Εκτιμώ την αλήθεια, όχι την επιστημοσύνη. Άνθρωποι και ποντίκια. Θέλω να κλάψω. Μα τι; Οι Άντρες δεν κλαίνε, μόνο κλέβουν. Δεν έχω άλλα λόγια μόνο εικόνες και κρύο αγέρα να σας δώσω.
(Από http://old-boy.blogspot.com)
Dans le port d`Amsterdam Στο λιμάνι του Αμστερντάμ
Y a des marins qui chantent Ναυτικοί που τραγουδούν
Les rêves qui les hantent Tα όνειρα που τους στοιχειώνουν
Au large d`Amsterdam Ανοιχτά του Aμστερντάμ

Dans le port d`Amsterdam Στο λιμάνι του Αμστερντάμ Y a des marins qui dorment Ναυτικοί που κοιμούνται
Comme des oriflammes Όπως τα λάβαρα
Le long des berges mornes Κατά μήκος των πένθιμων ιστών

Dans le port d`Amsterdam Στο λιμάνι του Άμστερνταμ
Y a des marins qui meurent Ναυτικοί που πεθαίνουν
Pleins de bière et de drames Γεμάτοι μπύρα και δράματα
Aux premières lueurs Με τις πρώτες αχτίδες του ήλιου

Mais dans le port d`Amsterdam Αλλά στο λιμάνι του Άμστερνταμ
Y a des marins qui naissent Ναυτικοί που γεννιούνται
Dans la chaleur épaisse Μέσα στην παχιά ζέστη
Des langueurs océanes Της μελαγχολίας του ωκεανού

Dans le port d`Amsterdam Στο λιμάνι του Αμστερντάμ
Y a des marins qui mangent Ναυτικοί που τρώνε
Sur des nappes trop blanches Σε κατάλευκα τραπεζόμαντηλα
Des poissons ruisselants Φρέσκα ψάρια
Ils vous montrent des dents Και σας δείχνουν δόντια ικανά
A croquer la fortune Να δαγκώσουν την τύχη
A décroisser la lune Να ξεκρεμάσουν τη σελήνη
A bouffer des haubans Να φάνε τα ξάρτια
Et ça sent la morue Jusque Και ο μπακαλιάρος μυρίζει
dans le coeur des frites Μέχρι την καρδιά της πατάτας
Que leurs grosses mains invitent Που με τα χοντρά χέρια τους
A revenir en plus Παραγγέλνουν ξανά
Puis se lèvent en riant Και κατόπιν σηκώνονται γελώντας
Dans un bruit de tempête Και μέσα στον θόρυβο της θύελλας
Referment leur braguette Κλείνουν το φερμουάρ τους
Et sortent en rotant Και ρεύονται καθώς βγαίνουν έξω


Dans le port d`Amsterdam Στο λιμάνι του Αμστερντάμ
Y a des marins qui dansent Ναυτικοί που χορεύουν
En se frottant la panse Και τρίβουν τις κοιλιές τους
Sur la panse des femmes Πάνω στις κοιλιές των γυναικών
Et ils tournent et ils dansent Και περιστρέφονται και χορεύουν
Comme des soleils crachés Σαν ήλιοι που τους έχουν φτύσει
Dans le son déchiré Μέσα στον σπαρακτικό ήχο
D`un accordéon rance Της γρατζουνιάς ενός ακορντεόν
Ils se tordent le cou Στραβολαιμιάζουν
Pour mieux s`entendre rire Για να ακουστούν καλύτερα όταν γελάνε
Jusqu`à ce que tout à coup Ώσπου ξαφνικά
L`accordéon expire Το ακορντεόν σταματά
Alors le geste grave Τότε με σοβαρές κινήσεις
Alors le regard fier Τότε με υπερήφανα βλέμματα
Ils ramènent leur batave Φέρνουν την Ολλανδέζα τους
Jusqu`en pleine lumière Στο φως του ήλιου


Dans le port d`Amsterdam Στο λιμάνι του Αμστερντάμ
Y a des marins qui boivent Ναυτικοί που πίνουν
Et qui boivent et reboivent Και πίνουν και ξαναπίνουν
Et qui reboivent encore Και πίνουν ξανά
Ils boivent à la santé Πίνουν στην υγειά
Des putains d`Amsterdam Των πορνών του Αμστερντάμ
De Hambourg ou d`ailleurs Του Αμβούργου ή αλλού
Enfin ils boivent aux dames Δηλαδή πίνουν στην υγειά των γυναικών
Qui leur donnent leur joli corps Που δωρίζουν το όμορφο κορμί τους
Qui leur donnent leur vertu Που δωρίζουν την αρετη τους
Pour une pièce en or Για ένα νόμισμα χρυσό
Et quand ils ont bien bu Κι όταν έχουν μεθύσει εντελώς
Se plantent le nez au ciel Βουτάνε την μύτη τους στον ουρανό
Se mouchent dans les étoiles Σκουπίζονται στα άστρα
Et ils pissent comme je pleure Και κατουράνε όπως εγώ κλαίω
Sur les femmes infidèles Πάνω στις άπιστες γυναίκες
Dans le port d`Amsterdam Στο λιμάνι του Αμστερντάμ
Dans le port d`Amsterdam Στο λιμάνι του Αμστερντάμ

Το δικαίωμα στη τεμπελιά (λόγω χιονιά)

Η λίμνη Τριχωνίδα με το μέτωπο της βροχής να προελαύνει και το αίτιο της παρουσίας μου να διακρίνεται στο λευκό βροχόμετρο.
Ανάμεσα από αλλαγές πανών και κούνημα στο λίκνο η φύση έδειξε πως δεν καταλαβαίνει από ανθρώπινα μαθηματικά μοντέλα και σχέδια. Ευτυχώς.
Η κόρη μου είδε νιφάδες για πρώτη φορά και ο Σωκράτης τραγουδά για την ζωή μας.
Με λόγια τόσο λίγα και τόσο πολλά.
Σωκράτης Μάλαμας - Καληνύχτα

Το Θέατρο

Επανέρχομαι συνεχώς λόγω εμμονών, στην θεωρία της μη ύπαρξης σωστού-λάθους.
Στην παράσταση που ζούμε, όλοι έχουν κάποιο ρόλο και δεν θα μπορούσε να υπάρξει ο πρωταγωνιστής, δίχως την ταξιθέτρια. Με ποιό δικαίωμα και με οποία έπαρση, εγώ, ο αναιδής, συμβούλευα τον φίλο μου Μιχάλη, για την πορεία που θα έπρεπε να πάρει η ζωή του. Αυτή είναι καθορισμένη από το ίδιο το καράβι που του εδώθη, στον ίδιο πλειστηριασμό που και εγώ έλαβα το δικό μου, την ποιότητα του πληρώματος, τον τελικό προορισμό -που εμείς ορίζουμε-, τον καιρό και τις διορθωτικές παρεκλίσεις που ως καπεταναίοι κάνουμε. Ζήσε την ζωή σου φίλε μου, εσύ που ποτέ δεν είπες, πώς, θα έπρεπε εμείς να ζήσουμε την δική μας.

Παραθέτω δύσκολη πλην ενδιαφέρουσα στιγμή της ζωής μου.
Αποκλεισμένοι ο συνάδελφος Φ.Κ. και εγώ στον δρόμο Προυσσός-Λαμπίρι.
Το τζιπ να γλυστρά και οριακά να γλυτώνουμε τον γκρεμό.
Ο Κ. φτυαρίζων με απώτερον σκοπόν τον επανασχηματισμό επιφανείας τριβής μεταξύ τροχών και οδοστρώματος, μπας και φθάσουμε Αγρίνιο και δεν ξεμείνουμε από καύσιμα -νηστικοί από το πρωί - στην κορυφή του διάσελλου.

Η Μαρκέλλα και η Καίτη

Η Μαρκέλλα φίλη συμφοιτητή.
Η Καίτη δεύτερη ξαδέρφη.
Και οι δυό τελειόφοιτες στην Οδοντιατρική Αθήνας.
Η Καίτη ήθελε και ένα master. Πήρε ένα ποσό από τον πατέρα της και σχεδίασε ένα ταξίδι 6 ημερών στο εξωτερικό με ισάριθμες συνεντεύξεις. Την πήρανε σε δύο Πανεπιστήμια. Διαλέξε το καλύτερο από τα δύο. Η δεδομένη υποτροφία ήταν ισόποση με τα δίδακτρα. Είχε γραφείο, ιατρείο, κλειδιά(κάρτα), της σχολής της και πολύ καλά εισοδήματα από προγράμματα. Όταν τελείωσε (τα ιατρικά master είναι 3ετή), της προτάθηκε να μείνει με ένα μισθό περίπου 20.000 € μηνιαία. Δεν δέχθηκε. 'Αφησε την ήρεμη Πανεπιστημιούπολη και γύρισε στην χώρα της. Δουλειά zero. Είδε αγγελία σε εφημερίδα για οδοντιάτρους στο Manchester από το Βρετανικό Ε.Σ.Υ. Πήγε. Έζησε 2 χρόνια σε ένα υπέροχο σπίτι στα προάστια με έναν παχυλό μισθό ώσπου η νοσταλγία και οι δεσμοί με γονείς την έκαναν να γυρίσει. Με τα χρήματα της άνοιξε ιατρείο και κουτσά στραβά ασκεί το επάγγελμα στα Γιάννενα.

Η Μαρκέλλα τελείωσε με τον ίδιο βαθμό. Αποφάσισε να κάνει master Ελλάδα, με -κατ'εμέ- πρόφαση οικονομικές δυσκολίες. 2 χρόνια βοηθούσε άμισθα σε κλινικές αρχ... καθηγητές ώστε να επιλεγεί για το master, το οποίο δεν είναι ποτέ 3τές, διότι τα αρχ... χρειάζονται άμισθους υπαλλήλους για 4-5 χρόνια. Ποιός θα τους γράψει τα paper, ποιος θα κάνει παραδόσεις και εργαστήρια σε προπτυχιακούς;
Η Μαρκέλλα ζούσε ακόμη σε μια μια μικρή φοιτητική γκαρσονιέρα στα 30 της. Και δεν ζούσε. Περίμενε να ζήσει. Νόμιζε πως όλα αυτά ήταν το στάδιο που έπρεπε να περάσει για να ζήσει. Κάποτε.

Αυτή είναι η χώρα μου.
Και εγώ μόνο ξέρω πόσες φορές έχω μετανοιώσει την άρνηση μου στην πρόταση να μείνω και να δουλέψω έξω.
Σε μια χώρα που οι άνθρωποι είναι συνάνθρωποι. Σε μια χώρα που ο ικανός προχωρά και ο λιγότερο ικανός στηρίζεται. Σε μια χώρα που ένοιωθα ήρεμος, ισορροπημένος, άνθρωπος.
Αυτή η χώρα δεν είναι η χώρα μου.

London calling to the faraway towns
Now war is declared - and battle come down
London calling to the underworld
Come out of the cupboard,you boys and girls
London calling, now don't look to us
Phoney Beatlemania has bitten the dust
London calling, see we ain't got no swing
'Cept for the ring of that truncheon thing

CHORUS
The ice age is coming, the sun's zooming in
Meltdown expected, the wheat is growing thin
Engines stop running, but I have no fear
Cause London is drowning and I, live by the river

London calling to the imitation zone
Forget it, brother, you can go at it alone
London calling to the zombies of death
Quit holding out - and draw another breath
London calling - and I don't wanna shout
But while we were talking I saw you nodding out
London calling, see we ain't got no high
Except for that one with the yellowy eyes

CHORUS x2
The ice age is coming, the sun's zooming in
Engines stop running, the wheat is growing thin
A nuclear era, but I have no fear
Cause London is drowning and I, I live by the river

Now get this
London calling, yes, I was there, too
An' you know what they said? Well, some of it was true!
London calling at the top of the dial
And after all this, won't you give me a smile?
London Calling

I never felt so much alike, like-a, like-a...

γράμμα από ένα φίλο (nochessinestrellas.blogspot.com)

γράμμα από ένα φίλο

φίλε Πάνο,

αναγκάζομαι να σου γράψω γιατί νοιάζομαι πραγματικά για σένα. γιατί την τελευταία φορά που σε είδα δεν ήσουν καθόλου καλά, νομίζω λοιπόν ότι χρειάζεται ένας φίλος να σου θυμίσει κάποια πράγματα..

Πρέπει να αποδεχθείς φίλε μου τα διάφορα γεγονότα που δεν έχεις επιλέξει στη ζωή σου.. σιγά σιγά θα έπρεπε να συνειδητοποιείς ότι ήρθες εδώ που είσαι τυχαία, όπως τυχαία έζησες όπως έζησες. μεγάλωσες σε ένα κόσμο που κάποιος διάλεξε τυχαία για σένα και πιθανόν να μην μοιάζει και πάρα πολύ με αυτόν που θα ήθελες να δεις και να περπατήσεις εσύ. αλλά τι σημασία έχει αυτό ρε Πάνο; Μήπως είσαι ο μόνος;

Πρέπει να αποδεχθείς ότι οι μηχανές και τα μπετά που βλέπεις παντού γύρω σου είναι φυσιολογικά, και η βρώμα η τεχνητή. Όλα αυτά, τα ψέματα τα απροκάλυπτα και ο πόνος και η μοναξιά. Έτσι το θέλησαν οι πολλοί βλέπεις, ή μάλλον οι λίγοι και ως συνήθως, μετά έπεισαν εύκολα και τους πολλούς. Α ναι, πρέπει να αποδεχθείς ότι αυτό είναι επίσης φυσιολογικό και πολύ συνηθισμένο στην εποχή μας. και πότε δεν ήταν δηλαδή; ή μερικές φορές απλά αυτή είναι η φύση μας ρε συ. Ναι ναι, να με ακούς εμένα όταν στο λέω, το λένε και οι γιατροί οι μεγάλοι.. σταμάτα τώρα, και τι ξέρεις εσύ από αυτά;; σκάρτοι είμαστε σου λέω με βούλα και παράσημο.. και τι σου λέω για γιατρούς! το λέει και η Τηλεόραση! και οι Δέκα Εντολές!

Επίσης όταν περπατάς στο δρόμο να μην μιλάς σε παρακαλώ μόνος σου. Είναι περίεργο, αντιαισθητικό θα έλεγα και σίγουρα θα 'σαι τρελλός. Δεν μπορεί κάποιος να νιώθει απλά την ανάγκη να συνομιλήσει..με την αφεντιά του. όχι όχι, είσαι σίγουρα τρελλός, σχιζοφρενής θα έλεγα, όποιον λογικό και να ρωτήσεις θα στο πει. Λογικό μου φαίνεται, ποιον να ακούσω ρε συ, εσένα ή όλους τους άλλους; Α και για να μην το ξεχάσω, την Κυριακή αν θες να τα πούμε πάμε στο γήπεδο, παίζει ο Ηλιθιακός με τον Ψώφη.. θα περάσουμε μούρλια, θα τους δείξουμε εμείς!

Και για να μην ξεφεύγω από το θέμα μας, θα στο λύσω τώρα εγώ που το χω πιάσει απ'τα αρχίδια, απολύτως λογική είναι και η προθυμία των πολλών να κλείσουν μάτια αυτιά και στόμα και να τρέξουν πρόθυμα πίσω από την ποδιά των δέκα νοματέων, όχι μόνο αποδεχόμενοι την χαρωπή σκλαβιά τους αλλά σθεναρά μαχόμενοι ο,τιδήποτε τολμήσει να την διαταράξει. Έτσι είμαστε οι άνθρωποι φίλε μου, δώσε μας κάτι να συνηθίσουμε και ας είναι και ένας στάβλος. Και εμείς μέσα από τις παρωπίδες μας θα μάθουμε χαρωπά να χλιμιντρίζουμε.. μέχρι να μας φορτώσουνε στο Οργουελικό φορτηγό για το ζαμπόν και μεις να αναρωτιώμαστε πού πάμε.. και μέχρι να το καταλάβουμε δεν θα μας δώσουμε χρόνο καν να το δεχτούμε, οπότε βουρ! μέσα στην κρεατομηχανή..

Για αυτό μην στεναχωριέσαι, μην απογοητεύεσαι, υπάρχουν και όμορφα πράγματα γύρω σου. μπορείς ακόμα να ανασάνεις δωρεάν, σκέψου το έτσι.. για πόσο; έλα τώρα, μην μου βάζεις δύσκολα, απόλαυσέ το όσο κρατάει, εξάλλου χάρη σου κάνουν και μόνο που σε αφήνουν να υπάρχεις. ανέπνεε γρήγορα γιατί όταν ανακαλύψουν το(ν) ανθρωπορομπότ που απλά θα τους κόβει τα φρούτα από το δέντρο και δεν θα τα κοιτάει καν, τότε φίλε Πάνο, δεν θα σε χρειάζονται πια.. τότε είναι που θα την έχεις πραγματικά γαμήσει.. μέχρι τότε η συμβουλή μου είναι να αναπνέεις βαθιά και δωρεάν, με ευγνωμοσύνη, και μην τυχόν σου περάσει από το μυαλό να κοιτάξεις τα φρούτα, γιατί θα σου βγάλω τα μάτια, εγώ ο φίλος σου, άπληστε... για το καλό σου πάντα, μην παρεξηγηθούμε..

με απόλυτη Ειλικρίνεια και Αγάπη, ο φίλος σου,
Αυτοαπατεωνίσκος Ζωηκαθορίζογλου

Welcome my son, welcome to the machine.
Where have you been?
It's alright we know where you've been.
You've been in the pipeline, filling in time,
Provided with toys and 'Scouting for Boys'.
You bought a guitar to punish your ma,
And you didn't like school, and you
know you're nobody's fool,
So welcome to the machine.

Welcome my son, welcome to the machine.
What did you dream?
It's alright we told you what to dream.
You dreamed of a big star,
He played a mean guitar,
He always ate in the Steak Bar.
He loved to drive in his Jaguar.
So welcome to the Machine.

Νιώθω Ναυτία

Δεν έχω να πω τίποτα. Ουδέν σχόλιον.

Μια συγκινησιακή τάση ειναι φυσιολογική;

Ματ και Μεα Για μια Ελλάδα Νεα (θυμάσαι Αντρέα;)

Είναι τόσο δύσκολο να ειπωθεί η αλήθεια; Γιατί φοβούνται όλοι να πουν το αυτονόητο;
Ότι το παπαδαριό είναι επιχείρηση;
Ότι οι Ματατζήδες επιλέγονται από τα πιο αρρωστημένα στοιχεία του σώματος;
Αλήθεια ποιοί λογικοί και ισσοροπημένοι άνθρωποι θα χτυπούσαν αλύπητα παιδιά και κοπελίτσες 15-16 χρονών;
Ότι διαβάζουν πορνοπεριοδικά, αθλ. εφημερίδες και παίζουν τάβλι και χαρτιά επί ώρες μεσ' τις κλούβες ώσπου να τους δωθεί η ευκαιρία να δείρουν.
Τολμάνε, η ντροπή αυτής της χώρας, να κρεμάνε την Ελληνική σημαία στις κλούβες τους.
Όταν κάποιος εφορμά πάνω σου πάνοπλος με μάσκα, γκλομπ, κράνος, βρίζοντας χυδαία με σκοπό να σου ανοίξει το κεφάλι, έτσι, επειδή έχει τα νεύρα του σήμερα, πρέπει να περιμένεις να δεις αν θα αντέξει το κεφάλι σου; Οχι. Θα του το ανοίξω εγώ πρώτος.
Η εκδίκησή μου σε κάθε τσογλαναρά που θα απειλήσει την σωματική ακεραιότητα την δικιά μου ή της οικογενειάς μου, θα είναι πρωτόγνωρη.
Και δεν με ενδιαφέρει αν ο αντίπαλος ειναι αστυνομικός, πολιτικός η στρατηγός. Θα τον σακατέψω για πάντα, όπως στην Κρήτη και στην Μάνη ξέρουν από εκδίκηση.

Θυμάμαι όταν πήγα να καταγγείλω μια κλοπή. Τότε με απέτρεψαν να την καταγγείλω, με έμμεση απειλή την γραφειοκρατία που θα περνούσα δίχως αποτέλεσμα. Ο σκοπός ήταν να κρατήσουν τα ποσοστά κλοπών του τμήματος όσο μπορούσαν καλύτερα. Και μετά φορτώνουν όλες τις κλοπές στο κάθε άρρωστο πρεζόνι που πιάνουν, με τον ίδιο σκοπό.
Όταν είδα την πόρτα του σπιτιού μου ανοιχτή και κάλεσα την αστυνομία, ήρθε περιπολικό από το αστυνομικό τμήμα (120μ. απόσταση) 1,5 ώρα μετά, και μετά τις έντονες διαμαρτυρίες μου από μια αξιωματικό ξέφυγε ότι έχουν διαταγές να αργούνε, ώστε να μην πέσουν πάνω στους κακοποιούς γιατί, "και μεις οικογένειες έχουμε". Θρασύδειλοι. Μόνο σε παιδάκια και γυναίκες βγάζουν όλο το μενος τους.
Δεν ξέρει όλος ο κόσμος για τους ακροδεξιούς αστυνομικούς που ενημερώνουν τους ομοιδεάτες τους;
Ποιούς δουλεύουν οι αλήτες;
Το 1985 κατέβηκα ως πιτσιρικάς περίεργος να δω τα επεισόδια σε μια κατάληψη Πολυτεχνείου. Έβλεπα έντρομος τους ακροδεξιούς να μιλάνε με τους Ματατζήδες με τα μικρά τους ονόματα και σχεδιάζαν μπροστά μας πώς θα επιτεθούνε ώς αγανακτισμένοι πολίτες και πως θα παραδώσουν (τα Ματ) τους συλληφθέντες στους ακροδεξιούς ώστε να τους δείρουν πριν τους πάνε μέσα.
Τότε σιχάθηκα την χώρα μου.
Και να πω και κάτι. Το αν καεί μια σημαία λίγο με νοιάζει. Γιατί μια σημαία δεν είναι ένα πανί, είναι οι ψυχές των ανθρώπων που έζησαν, είναι ο ιδρώτας κάθε κατοίκου αυτής της χώρας για καθημερινή επιβίωση, είναι το αίμα τους για την ελευθερία τους.
Άν η πατρίδα σου σε ντροπιάζει κάθε μέρα τότε τι αξία έχει ένα πανί;
Για την χώρα μου έδωσα και δίνω περισσότερα από όσα αξίζει.
Μου χρωστά και δεν της χρωστώ.
Κόρη μου ζήσε ελεύθερη.

Ήρθε η ψυχή μου

Ήρθε και με κοίταξε. Κομμάτι από το σώμα μου, ψυχή από την ψυχή μου. Ήρθε η θυγατέρα μου, η κόρη μου, η ζωή μου. Καλώς ήρθες ψυχή μου. 

 

I'm a child of South Africa
I'm a child of Vietnam
I'm a child of Northern Ireland
I'm a small boy with blood on his hands
Yes I'm a child of the universe
Yes I'm a child of the universe
You can see me on the TV every night
Always there to join in someone else's fight

I didn't ask to be born and I don't ask to die
I'm an endless dream, a gene machine
That cannot reason why

Yes I'm a child of the universe
Yes I'm a child of the universe
You can see me on the TV every day
I'm the child next door three thousand miles away