Ένα μήνα έχω να γράψω αλλά όχι από τεμπελιά ή έλλειψη ανάγκης έκφρασης.
Εκτός έδρας στας Ελληνικάς εξοχάς ήμουν. Δουλειά αρκετή και κουραστική αλλά και ξεκούραστη.
Ο Κούλογλου μας άφησε. Την εκπομπή δεν την είδα αλλά μου την περιέγραψε η σύντροφός μου.
Άνθρωποι δίχως το δικαίωμα να ονειρεύονται. Έτσι μούρχεται να κλάψω. Και εγώ ο τυχερός μπορώ να έχω την "πολυτέλεια" της μονιμότητας, μια πολυτέλεια που όλοι οι άνθρωποι θα έπρεπε να έχουν.
1 σχόλιο:
Μην νομίζεις πως είσαι μόνιμος... και όλοι μας δηλαδή... Τυχαία βρέθηκα μπροστά σ'αυτή την αράδα και μου δημιουργήθηκε η ανάγκη να σου το πω αυτό που σκέφτηκα διαβάζοντας για την προσωρινή σου μονιμότητα....
Καλή συνέχεια....
Δημοσίευση σχολίου