Παρασκευή 21 Μαΐου 2010

Το λάθος μονοπάτι

21 Μαίου.
Ο χρόνος τελειώνει.
Δεν έχω πια λέξεις. Θέλω εικόνες και χρώματα για να σε κάνω να καταλάβεις.
Πέρασα από την οργή και πια δεν έχω τίποτα παρά θλίψη.
Η κόρη μου θα ζήσει στον μαλακισμένο κόσμο που της έφτιαξα, η τουλάχιστον, για να είμαι και δίκαιος με τον εαυτό μου, δεν έκανα όσα έπρεπε για να μη γίνει μαλακισμένος, έστω και για την τιμή των όπλων.
Ας ζήσω λοιπόν για λίγο στα παλιά. Παλιές φωτογραφίες των λευκών κελιών. 18άρης έφηβος με εικόνες του Τσε να με στοιχειώνουν. Camel και Van Der Graaf. Ο Θανάσης στην χώρα της σφαλιάρας με τα μεγάφωνα του μικρέμπορα να διαχέουν τον Θεοδωράκη. Τραίνο Αθήνα-Καλαμάτα. Χαρτόκουτα στρωμένα για ύπνο σε σταθμούς στο Άργος και Τρίπολη. Κιθάρα κλασσική να παίζει Taregga και Vila Lobos. Δροσιά και καθαρός κρύος πρωινός καλοκαιρινός αέρας. Εξισώσεις, αόριστα ολοκληρώματα και πρωινή έγερση την 5ην πρωινή. Το διάβασμα για Πανελλήνιες είναι καλύτερο το πρωί με καθαρό μυαλό. Και εικόνες έρωτα. Είμαι τυχερός που έζησα τον καθαρό έρωτα, τις καθαρές σχέσεις, τις καθαρές ψυχές, τις καθαρές λαδωμένες ολόσωμες φόρμες μηχανουργείων. Και τώρα τι; Έφηβοι απελπισμένοι, παιδιά που δεν τολμούν να έχουν εικόνες και όνειρα. Να θλίβομαι η να οργίζομαι. Δεν ξέρω πια. Δεν ξέρω. Ας τελείωσω με άσμα εφηβικών μου χρόνων από γεροξεκούτη και αλήτη τραγουδοποιό που τότε με συγκινούσε.
Για την ζωή μας την σκυφτή.


Δεν υπάρχουν σχόλια: